Dan kijk je onverwacht in de spiegel van het verleden. Paar dagen voor mijn wedstrijd in België plaatste Gerlof een oud interview van mij op Facebook. Leuk natuurlijk dus begon ik te lezen van het interview. Eerste gedachte waren leuk en voelde fijn. Gaande het lezen bekroop er een raar gevoel bij mij. In het interview las ik wat ik allemaal deed en kon. There was no finish line. Nu deel ik mijn dagen in deel met maximaal 2 activiteiten en daar omheen rust. Dit ervaarde ik op dat moment als een onverwachtse KO en heb daar tijd voor nodig gehad en genomen om er van bij te komen. Voor degene die oa Kenefco heeft gevolgd weten het effect van onbeperkte overtuig(ingen). Mijn overtuiging “datgeen wat ik wil en als ik het echt wel, dan lukt het” is voor mij hoe raar het ook klinkt veranderd in een beperkte overtuiging geworden. Met deze overtuiging ga ik dus nog over mijn grens van mijn nieuwe mogelijkheden. Dit inzicht ervaarde ik als zeer vervelend. In de wedstrijd in België liep ook tegen mijn beperkingen aan mbt geluid/drukte om me heen en daarin paste ik me gedurende wedstrijd aan door kleinere stappen te maken met bankdrukken en deadliften. Dit maakte me blij, gaf een tevreden gevoel en trots. De dagen erna kwam het eea meer samen dat het tijd is voor een nieuwe “onbeperkte” overtuigingen die het versterkende van mijn nu beperkte overtuiging aan te gaan nemen. Hiervoor zit een mooie oefening in Kenefco I, in combinatie met de oefeningen doelstellen in Kenefco I. Hiermee kan je in beweging komen als jij dat wil en ik voelde dat ik die verandering wil. Alleen welke overtuiging zou ik nu kunnen en gaan aannemen. Weet en voel dat ik beperkingen heb met wat ik aankan en hoe kan ik dat omvormen in een overtuiging die mij (vooruit) helpt. Na mijn operatie was mijn powerliftcarrière over en nadat ik afgekeurd ben was het over en sluiten met mijn werkcarrière en toch nu heb ik met beide een manier gevonden dit te doen binnen mijn mogelijkheden. Ja en beperkt tot hoever qua belastingen in mentale als in fysieke opzichten. Dit gaf mij het inzichten dat ik het onmogelijke, mogelijk heb gemaakt als ik mijn eigen grenzen bewaak. Hierin ben ik dus mijn eigen kampioen in mijn eigen wereld. Mijn prestaties zijn een stuk minder en ja het geeft mij een gevoel onderdeel te zijn van de maatschappij. Ookal hebben andere meningen over mijn prestaties, dat zegt iets over hun ipv mijn persoon. Raken die meningen mij zo nu en dan. Ja tuurlijk, dus om ze toe te laten, geeft het mij de ruimte om ze daarna los te laten. Hierdoor kan ik dan weer bezig zijn met wat ik wil, binnen mijn mogelijkheden. Het draait bij dus eerst om mijn #eigenbelang zodat ik daardoor energie hebt en kan besteden aan de personen aan wie ik dat wil geven. Door de steun van mijn vrouw, kinderen, vrienden en familie sta ik waar ik nu sta. Zal gerust nog de komende periode heen en weer worden geslingerd. Het is dus fijn door hun omringd te worden. Je hebt zelf te doen en het mag met hulp 😉